10 Mei, Ha long Bay (3)

‘ smorgens bij zonsopgang opgestaan om in dit bijzonder exotische oord mijn blog in de buitenlucht te schrijven aan de tafel op de veranda voor de bungalow met uizicht op de zee. Op dit soort momenten kun je van het leven echt genieten. Het water was laag en de de 1.70 meter water waar ik gisteren in heb gezwommen waren verdwenen, het was eb en ik kon naar het naastgelegen bergeilandje lopen. Uiteraard blijft het zeebodem en dus tiert het welig van het leven daar. Je blijft bukken en naar krabbetjes en ander gedierte kijken. Het was frustrerend dat ik hier wel het batterijklepje van m’n camera ben verloren. Dat zat al een jaartje vast met ducktape, maar de ducktape had na 10 keer batterijen wisselen veel aan hechtkracht verloren. Even zoeken maar zonder ilusies om het te vinden. Ik kon ook niet zien waar ik gelopen had en het was een behoorlijke vlakte. Bij terugkomst maar de opvolger van de Panasonic DMC TZ20 gaan bestuderen. Ik begreep dat daar wifi op zit.
Na de strandwandeling gedouched en de rugtas weer ingepakt. Om precies 8 uur kwam de transfer boot me weer ophalen van het eiland. Ik zag het Engelse stel dat in de stad had overnacht al weer op de matrasjes op het bovendek liggen. Ze hadden een enorm vuurwerk gehad in de stad op het (grootste) eiland waar ze zaten. Op mijn eiland niets van gemerkt.
Dezelfde weg terug tussen dezelfde eilanden. Wat erg opviel was de grote hoeveelheid vuil die in het water overal rond drijft. Dat zou de Vietnamese regering toch even moeten aanpakken. Het is namelijk erg jammer om dit te moeten zien.
Na anderhalf uur varen moesten we overstappen op de tenderboot van ons cruiseschip voor de terugkeer naar de haven (1 uur langzaam varen want de haven was al in zicht). Het was niet cruise schip waarmee we heen gegaan waren. Toen we overstapten zwaaide het canadese stel dat geen stel was ons al toe. De dame informeerde nog even naar de Colombiaanse playboy die een nacht extra in het hotel in de stad op het eiland had geboekt.
Na al weer een kook cursus kregen we ook nog weer een lunch en toen konden we ook al bijna weer op de tenderboot stappen die ons aan land bracht. Daar aangekomen heb ik wat handjes geschud van de inmiddels “bekenden”. Daarna de taxi ingestapt en naar het bus station gereden. Daar aangekomen kreeg ik bevestigd dat er ruime transportmogelijkheden naar Mong Cai zijn. De Vietnamese grensplaats op de weg naar China.
Daarna een hotel opgezocht voor de laatste nacht in Vietnam. Ik kwam in een hotel met uitzicht op zee en op de Beach Reconstruction. Geen strand dus…… nou ja, dat had ik genoeg gezien de afgelopen dagen. Geld krijgen was moeilijk want het was zondag (en moederdag). Pas bij de 5e automaat lukte het om wat te krijgen. Beloning: kopje koffie op een terrasje.
Na een siesta verder gegaan met lanterfanten en flierefluiten tot het etenstijd was. Toen ik in de restaurantstraat binnenliep kwam er meteen 4 jongens naar me toegerend met menukaarten van het restaurant waarvoor ze werkten. 3 seafood en 1 gewoon Vietnamees. Ik heb seafood genomen en terwijl ik daarvan genoot kwamen 2 nederlandse jongens aan het tafeltje naast me zitten. Nog een paar woorden gewisseld maar niet echt veel. De boyz lieten blijken genoeg aan elkaar te hebben.
Na het eten ben ik nog even verder de restaurantstraat ingelopen. Die veranderde in hotelstraat. Vele kleine hotelletjes waar veel Chinezen blijkbaar hun intrek namen. Na een half uur nog een kopje koffie op het terras en daarna snel naar bed.