19 Mei, sneltrein naar Zhangzhou, Evacuatieplannen

Om half negen hoorde ik Wilma en Mina al kletsen. Ik denk dat ze elkaar wel gevonden hebben. Ze vertelden dat ze vanavond samen slapen om de morgen erna vroeg te kunnen vertrekken; Mina woont 5 metrostops verder en dat kost tijd. Mina wilde niet dat ik te laat zou komen voor m’n trein naar Zhangzhou dus moest ik van haar opschieten……. Met nog ruim 2 uur voor de boeg en een uur reistijd vond ik dat een beetje overdreven.
Toen ik bij het trein station Shenzhen North kwam begreep ik wat Mina bedoelde. Voor elk loket stond een rij van ca 25 personen te wachten. Dat zou inderdaad wel eens kunnen betekenen dat ik te laat zou komen. De aanduidingen waren alleen maar in’t Chinees dus bestond er een kans dat ik ook nog een keer voor het verkeerde loket stond te wachten. Dus maar even een meneer in een uniform aangsproken die achter de menigte stond om problemen op te lossen. Die pakte m’n telefoon met de SMS reservering die Jasmine me had toegestuuurd en m’n paspoort en beduide me achter hem aan te lopen. Naar een andere rij en hij schoof de spullen door een loket sluisje. Binnen 3 minuten had ik m’n ticket……Daarna de ticket sales hall verlaten en naar de ingang van het station waar net als bij een vliegveld tickets en paspoort worden gecontroleerd. Daarna de backpack door een machine en toen stond ik in een gigantische wachtruimte met een heleboel gates (foto).
Ik had een mooie raamplaats en heb alleen maar naar buiten zitten kijken gedurende de 3.5 uur durende reis (foto). Aan het eind werd het steeds regenachtiger, dat vond ik minder leuk. Het zou ook niet meer ophouden tot ik naar bed ging.
In Zhangzhou werd ik opgehaald door een vrouwelijke professor Japans, een engelse student en een chauffeur (oude auto). Ik zou namelijk bij de universiteit daar wel eens leraar kunnen worden werd met voorgespiegeld. Tijden het ritje naar m’n hotel werd die “droom” al meteen al de grond ingeboord toen ze vertelden dat ik eerst 3 maanden in opleiding moest en examen moest doen. Ik had oorspronkelijk aangegeven dat ik maar 3 maande wilde komen, eventueel 6.
Bij het hotel aangekomen (16h00, in de stromende regen) werd me verteld dat I moe was en uit kon rusten. Om 18h00 zou ik worden opgehaald voor het diner. Ondertussen dus maar niet gerust maar wat rondgelopen door het dorp met paraplu op. Even wat snoep gekocht en naar de Bank of China gegaan om m’n cash hoeveelheid aan te vullen. Die was in Shenzhen behoorlijk geslonken.
Het Diner was in een eenvoudig restaurant in een apart kamertje, gebruikelijk in China voor “belangrijken mensen”. Erg gezellig was het voor mij niet om met 8 Chinezen te eten die geen woord Engels spraken. Gelukkig zat de studente Engels naast me. Zij praatte voor het eerst van haar leven met een buitenlander, en dat was voor haar een belangrijke gebeurtenis. Morgen is het 20/5. Als je dat in het chinees uitspreekt lijkt het op “Wo ai ni” (I love you) ….. Je kunt het maar weten.
Na het eten gingen we lopend per paraplu de universiteit bezoeken. Die is veel groter als ik had verwacht. Ook erg modern allemaal. Tenslotten gingen we met een electrische “ slow bus “ de campus af en werd ik door m’n ontvangst committee weer bij m’n hotel gedropt, daar eerst ff een kopje koffie gedronken met de dames.
Ik heb besloten dat Ik zo snel mogelijk uit deze omgeving weg wilde en belde Jasmine die me onmiddelijk mijn evacuatieplannen ging maken, er zou langs de hele westkust namelijk nog veel meer regen komen de volgende dagen. Na een aantal mislukte pogingen uiteindelijk besloten weer een treindag in te lassen. Ik ga morgen middag naar Nanchang, 5 uur per sneltrein vanaf Xiamen. Daar moet ik dus eerst naar toe.