23Mei, NanChang naar Wuxizhen,

Heerlijk lang geslapen; de bergtocht is een goede oefening geweest. M’n trein naar Wuxizhen vertrok pas om 12h50. De langere blog van 22 mei kostte me extra tijd en 2 kopjes koffie. De lucht was grijs en zou dat de rest van de dag overall blijven. Uiteindelijk om 11 uur uitgecheckt en naar het busstation gelopen. Alles klopte precies en er stond zelfs een bus klaar. Instappen en 5 RMb betalen. De rit duurde 40 minuten. De taxichauffeur die me ‘s avonds laat de 20e ‘s avonds laat de omgekeerde rit had gereden deed er 45 minuten over en reed vele male harder dan de bus. Die heeft zich dus op een extra lange rit getracteerd. Als google maps had gewerkt was dat niet gebeurt.

Bij het station aangekomen zag ik al dat het goed was dat ik gisteravond bij het ‘ouderwetse’ treinstation bij het hotel de tictets heb laten uitdrukken. Bij het hogesnelheidstreinstation stonden erg lange rijen die me zeker een uur had gekost. Na de ticket, identiteits en baggage controle de trap op en kwam ik weer in zo’n ontzettend grote vertrekhal. In een van de shops daar wat gesnackt als lunch en op vertoon van m’n ticket mijn gratis flesje water ontvangen.

Dit keer was de rit met een echte hogesnelheidstrein. De maximale snelheid die ik op het display zag was 311. De normale snelheid ca 307 km/h. Het zicht was helaas niet meer dan zo’n 2 km, beetje heiig vandaag. Bij één van de vele tunnels zag ik het jaartal 2014 staan. Deze lijn lag er dus nog niet zo lang. monsterlijke projecten moeten dat zijn en Jaren werk. Anderhalf uur later stond ik in ChangshaNan. Ik had een kwartier om over te stappen. Normaliter moet je het station echt helemaal uit en dan opnieuw naar binnen. In Changsha was in de gang onder de perrons een overstap lokaal ingericht. Dat was wel superhandig en scheelde zeker 10 minuten. De trein naar Miluo dong was maar 20 minuten, één station verder in de trein richting Xuchang en Beijing.
Fang stond op me te wachten. Ze was alleen. We liepen kletsend naar de auto en daar kroop ze nerveus achter het stuur. Ze had sinds vorig jaar toen ik met Jasmine bij haar was weinig ervaring opgedaan zei ze. Bij navraag was haar 2e baby nu 7 maanden en heet iets van “iesien”. Gelukkig was de weg eenvoudig want ze had inderdaad niet veel ervaring. De auto is op het stuk van ca 25 km toch wel een keer of 5 afgeslagen. Bij haar thuis aangekomen werd ik welkom geheten door haar zus en haar ouders. Haar vader moest direct weer aan het werk maar we liepen er 5 minuten later ook even naar toe en toen kon ik filmen hoe verse kip wordt gemaakt van een kip.

Toen één van de 4 hotels uitgezocht. Ik nam er een met een kamer met uitzicht op het platteland. Rijstvelden en een parkeerplaats voor het hotel. Met Fang teruggelopen naar haar winkel en wat omwegen gemaakt om het dorp wat beter te leren kennen. Bij de school bleken de kinderen heel graag naar de laowai te willen kijken. Op de balustrades van de school werd het steeds drukker, hoe langer ik stond te kijken hoe meer kinderen er kwamen. Ze konden de school niet uit. Het leven in het dorp is eenvoudig, echt veel gebeurt er niet. Alleen mijn komst was wel een gebeurtenis. In dit dorp komt nooit een buitenlander en de mensen uit dit dorp komen haast nooit ergens anders. Lekker rustig. Ik heb dan ook een uurtje of wat gewoon in en voor de babyklerenwinkel van Fang gezeten met thee en later een ijsje. Terloops vroeg ik naar de “one child” policy. Ze bekende dat het 2e kind “ een ongelukje” was en dat ze een boete van 20.000 RMB hadden gehad.

Ik heb de familie getracteerd op een diner. Daarna, bij het schemeren, nog weer even een rondje lopen. Nu het schoolterrein op en een rondje over de atletiekbaan gelopen, dat schijnt een populair wandelplaats voor de dorpsgenoten te zijn We waren dan ook niet de enige. Toen we terugkwamen bij de winkel (tevens hun huis) stond daar een jongen mij te fotograferen met z’n telefoon. Fang vertelde me dat hij ons al een half uur had gevolgd en dat hij doof was. Ik heb toen Fangs moeder gevraagd met de telefoon van die jongen een foto met hem te maken. Daar was hij wel heel blij mee.

‘s avonds ben ik met Fang, haar man en jongste baby naar de foot massage gegaan. Haar oudste zoontje Jasien was bij zijn oma, ver weg (20 km). Morgenochtend moet ik om 8h30 klaar staan. We gaan dan 130 km ver weg iets bekijken. Haar vader zou rijden (gelukkig!).