27 Mei, Xuchang

‘s morgens de fiancien 2014 van het kantoor China gedaan met Jasmine gedaan, controle ter afsluiting van het boekjaar.

‘s middags kwam een vriendin van Jasmine ons met haar auto ophalen om 15 km ten westen van Xuchang iets te gaan bekijken. We redden door wat plattelandsdorpjes en kwamen uiteindelijk bij de bestemming. Zowel Jasmine als haar vriendin stonden raar te kijken. Er zou een meer moeten zijn……. Maar er lagen alleen maar wat boten op de vijverbodem waar jonge mais plantjes stonden. De twee reusachtige huizen die op eilandjes zouden moeten liggen waren lopend bereikbaar. Er was ook mais aangepland. Het meer is duidelijk uitgegraven Jaren geleden. De schatrijke eigenaar is overleden en het huis moet verkocht worden. Alles bij elkaar een bizarre omgeving.

Daarna gingen we naar het huis van Jasmine’s vriendin om een pakje melk te drinken. Ze vroeg of we de kerk wilden zien……. Nou Wilma wel heel graag dus gingen we daarheen. Dat had ik in China helemaal niet verwacht. Voor mijn eigen kerkervaringen moet ik zeker 40 jaar terug in de tijd. We warden zeer gastvrij onthaald en Wilma presteerde het om een paar psalmen meet zingen. Na het maken van vele foto’s werd ons afgedwongen om ‘s avonds om 8 uur weer te komen . dan zou er een kerdienst zijn. Wilma gaf aan interesse te hebben en ik gaf aan niet te komen.

Nadat Jasmine’s kinderen waren thuisgekomen gingen we naar een restaurant waar Jasmine’s vriendin ook zou komen met haar man. Het wachten duurde nogal lang. en de man kwam niet mee. Het buitendeel van het restaurant bestond uit een tuin met een aantal afgescheiden plekken met elk een eettafel stond. Ook waren er een paar mooie waterpartijen . De feeerieke verlichting werd bij het invallen van de duisternis aangesloten. Tijdens het wachten heb ik alles 2 keer rondgelopen en ben toen maar even in een hangmat gaan liggen. Het even duurde ca 15 seconden want toen brak aan mijn hoofdeinde het touwtje. Dat deed even pijn ……. Onderrug en hoofd……. Afwachten of er schade is maar ik kon gewoon eten zonder al te veel pijn.

We werden thuisgebracht ik stapte uit en Wilma ook…… maar dat was niet de bedoeling. De kerk rekende erop dat Wilma zou komen. Dat vertelde ik haar en toen stapte ze snel weer in en vertrok met Jasmine naar de kerk. Ondertussen ben ik naar de massage gegaan om m’n onderrug even te laten kietelen. Helaas kon de dame er helemaal niets van. Gedesiillusioneerd ben ik toen maar gaan slapen. (Terwijl ik dit de volgende ochtend schrijf is m’n rug toch nog wel pijnlijk, waarschijnlijk wat ovespannen spieren. Ik kan verder wel alles.)