11 Mei, van Ha Long Bay Vietnam naar Nanning China
Blijf op de hoogte en volg Pieter
11 Mei 2015 | Vietnam, Hạ Long
11 Mei, van Ha Long Bay Vietnam naar Nanning China in een dag.
Om 6 uur opgestaan en gezocht naar een ontbijtplekje. Dat was ff te vroeg; in de hele buurt niets te vinden. Er zaten wel 2 heren te ontbijten maar die hadden dat de avond ervoor aangegeven.
In de taxi naar het bus station. Ze gingen eens in het half uur zeiden ze maar ik kon meteen instappen. Prijs werd met verteld is 80.000 (3.5 EUR) voor ruim 4 uur rijden. Geen geld en onbegrijpelijk dat ze het daarvoor kunnen doen. Vanwege m’n lengte mocht ik voorin zitten op de plek van de bijrijder
De tocht is iets van 160 km en daar ging hij ruim 4 uur over doen……. Na 2 uur betwijfelde ik of dat kon worden gered want we reden de hele tijd door druk bewoonde wereld waar de maximum snelheidn 40 is. We hadden nog niet 1/3 e van de afstand afgelegd. Daarna ging het toch snel. De weg werd beter en in dun bevolkt gebied met prachtig natuurschoon. Zo te zien mangrove bossen met eb en vloed.
2 km voor de grenst stopte de bus. Meteen stond er een motorfiets taxi naast me die me voor 1 euro wel naar de grens wilde brengen. Zo te zien kon de motorfiets wel tegen 100k pasagier plus baggage.
Tsja….. dan sta je daar toch even in Vietnam te kijken naar de grens van China…… hopelijk snel ook vanaf de andere kant kunnen kijken; geld, pinpassen, simkaarten, paspoort….. alles moet nu kloppen.
Aan de Vietnamese kant liep het op rolletjes. De Chinezen stonden in een lange rij maar ik kon zo doorlopen . Daarna over de brug over het riviertje in niemandsland gelopen. Aan de Chinese kant moest ik eerst een inreisformulier invullen en daarna achteraan de rij aansluiten. De rij (allemaal vietnamezen) schoot lekker op, 15 sec per persoon. Maar met mij zijn ze toch wel 10 minuten bezig geweest…… maar uiteindelijk ik mocht doorlopen.
Toen ik het grensgaatje uitkwam was er een hele horde vervoermiddeleigenaren die me wel wilden brengen vóór ik uberhaupt had aangegeven dat ik ergens naar toe moest. Aangezien ik het zelf nog niet wist en zij het woord “ bus station” niet verstonden ben ik maar gaan lopen om eens wat rond te kijken. Geen haast, ik had toch alles bij me en het weegt niet meer dan 7 kg op m’n rug. Met de handen op beide zakken ( telefoon links, portemonnee rechts) eerst gaan scannen naar een ATM. Ik had nog 300 RMB (45 EUR) van de vorige keer en daar kom je toch al aardig ver mee. Bij een bank geprobeerd te pinnen maar dat lukte niet. Bij de volgdende 2 ook niet. Toen met de verkeerde pas (van de zaak) is het wel gelukt maar met een laag bedrag , 1000 RMB. Ik was altijd 2000 of soms 3000 gewend. Blijkbaar is er wat veranderd in China sinds mijn laatste trip oktober 2014.
Bij de laatste bank was iemand die engels verstond en hij heeft op een briefje het woord “ bus station” in het Chinees opgeschreven. Met het briefje de straat op maar ook daarmee niet echt veel success. Uiteindelijk een damesgroenteboer gevonden die me begreep. Ik zei erbij “Nanning” de eerste echt grote plaats in China. Ze verwees me naar een klaarstaande bus. Daar aangekomen bleek het een locale bus te zijn…… De chauffeur verstond ook de combinatie van het briefje en “Nanning” en gebood me in te stappen. Ik moest wel 1.5 RMB in de gleuf van pot naast de ingang stoppen. Ik had niet kleiner dan 10 en toen ik dat erin wilde stoppen pakte hij het snel af. De volgende passagiers moesten ook geen geld in de gleuf stoppen totdat hij genoeg wisselgeld had om mij terug te betalen…… toch VIP treatment. Na een kwartiertje rijden moest ik eruit. We waren bij het bus station aangekomen. Eerst nog een verkeerde straat ingelopen maar uiteindelijk toch goed terecht gekomen. Voor de scanner waar alle begage door moet stond een struise dame die blijkbaar al wist waar ik heen wilde en aan me vroeg “Nanning?”. Na m’n bevestiging liep ze me voor naar de juiste bus (er stonden ca 15 bussen).
De chauffeur kende een engels woord “WC” en hij raadde me in gebarentaal uit daar nog even gebruik van te maken. De shop ernaast ook nog even wat koekjes gekocht. De grensplaats DongXing was vele malen groter dan ik had verwacht. Zeker geen dorpje . De stad die volgde, FengChang, was nog verbazingwekkender. Zeker zo groot als Amsterdam, alles nieuw en een heleboel in aanbouw. Het gaat een prachtige kustplaats worden. De rest van de rit was saai over 8 baans en 6 baans snelwegen van verschillende wegdekkwaliteiten.
Aan het eind draaide de bus het ondergrondse busstation van East Nanning in. Daar stonden wel een paar honderd bussen. Direct na de uitgang eerst maar even bijkomen bij de KFC. M’n telefoon batterij was bijna op (16%) maar ik moest een hotelkeuze maken. In de bus dacht ik nog dat ik wel kon gaan rondlopen in de stad en dan wat vinden….. maar daar is Nanning de stad niet voor. Door de monsterlijke grote moderne bouwwerken kost dat erg veel looptijd. De keuze is gevallen op het Champs Elysee hotel in de niewe mall in het centrum. Bestellen via internet lukte niet dus maar op de bonnefooi met de taxi, 3.5 km van het station. Daar aangekomen was de goedkope kamer van 191 RMB niet meer beschikbaar. Nou ja, dan maar een paar centjes meer, ik had geen zin meer.
Een uurtje na het inchecken ben ik nog een rondje gaan lopen en gaan slapen. Ik had geen honger en heb dus niets meer gegeten. Nog wel een flesje water gekocht.
Om 6 uur opgestaan en gezocht naar een ontbijtplekje. Dat was ff te vroeg; in de hele buurt niets te vinden. Er zaten wel 2 heren te ontbijten maar die hadden dat de avond ervoor aangegeven.
In de taxi naar het bus station. Ze gingen eens in het half uur zeiden ze maar ik kon meteen instappen. Prijs werd met verteld is 80.000 (3.5 EUR) voor ruim 4 uur rijden. Geen geld en onbegrijpelijk dat ze het daarvoor kunnen doen. Vanwege m’n lengte mocht ik voorin zitten op de plek van de bijrijder
De tocht is iets van 160 km en daar ging hij ruim 4 uur over doen……. Na 2 uur betwijfelde ik of dat kon worden gered want we reden de hele tijd door druk bewoonde wereld waar de maximum snelheidn 40 is. We hadden nog niet 1/3 e van de afstand afgelegd. Daarna ging het toch snel. De weg werd beter en in dun bevolkt gebied met prachtig natuurschoon. Zo te zien mangrove bossen met eb en vloed.
2 km voor de grenst stopte de bus. Meteen stond er een motorfiets taxi naast me die me voor 1 euro wel naar de grens wilde brengen. Zo te zien kon de motorfiets wel tegen 100k pasagier plus baggage.
Tsja….. dan sta je daar toch even in Vietnam te kijken naar de grens van China…… hopelijk snel ook vanaf de andere kant kunnen kijken; geld, pinpassen, simkaarten, paspoort….. alles moet nu kloppen.
Aan de Vietnamese kant liep het op rolletjes. De Chinezen stonden in een lange rij maar ik kon zo doorlopen . Daarna over de brug over het riviertje in niemandsland gelopen. Aan de Chinese kant moest ik eerst een inreisformulier invullen en daarna achteraan de rij aansluiten. De rij (allemaal vietnamezen) schoot lekker op, 15 sec per persoon. Maar met mij zijn ze toch wel 10 minuten bezig geweest…… maar uiteindelijk ik mocht doorlopen.
Toen ik het grensgaatje uitkwam was er een hele horde vervoermiddeleigenaren die me wel wilden brengen vóór ik uberhaupt had aangegeven dat ik ergens naar toe moest. Aangezien ik het zelf nog niet wist en zij het woord “ bus station” niet verstonden ben ik maar gaan lopen om eens wat rond te kijken. Geen haast, ik had toch alles bij me en het weegt niet meer dan 7 kg op m’n rug. Met de handen op beide zakken ( telefoon links, portemonnee rechts) eerst gaan scannen naar een ATM. Ik had nog 300 RMB (45 EUR) van de vorige keer en daar kom je toch al aardig ver mee. Bij een bank geprobeerd te pinnen maar dat lukte niet. Bij de volgdende 2 ook niet. Toen met de verkeerde pas (van de zaak) is het wel gelukt maar met een laag bedrag , 1000 RMB. Ik was altijd 2000 of soms 3000 gewend. Blijkbaar is er wat veranderd in China sinds mijn laatste trip oktober 2014.
Bij de laatste bank was iemand die engels verstond en hij heeft op een briefje het woord “ bus station” in het Chinees opgeschreven. Met het briefje de straat op maar ook daarmee niet echt veel success. Uiteindelijk een damesgroenteboer gevonden die me begreep. Ik zei erbij “Nanning” de eerste echt grote plaats in China. Ze verwees me naar een klaarstaande bus. Daar aangekomen bleek het een locale bus te zijn…… De chauffeur verstond ook de combinatie van het briefje en “Nanning” en gebood me in te stappen. Ik moest wel 1.5 RMB in de gleuf van pot naast de ingang stoppen. Ik had niet kleiner dan 10 en toen ik dat erin wilde stoppen pakte hij het snel af. De volgende passagiers moesten ook geen geld in de gleuf stoppen totdat hij genoeg wisselgeld had om mij terug te betalen…… toch VIP treatment. Na een kwartiertje rijden moest ik eruit. We waren bij het bus station aangekomen. Eerst nog een verkeerde straat ingelopen maar uiteindelijk toch goed terecht gekomen. Voor de scanner waar alle begage door moet stond een struise dame die blijkbaar al wist waar ik heen wilde en aan me vroeg “Nanning?”. Na m’n bevestiging liep ze me voor naar de juiste bus (er stonden ca 15 bussen).
De chauffeur kende een engels woord “WC” en hij raadde me in gebarentaal uit daar nog even gebruik van te maken. De shop ernaast ook nog even wat koekjes gekocht. De grensplaats DongXing was vele malen groter dan ik had verwacht. Zeker geen dorpje . De stad die volgde, FengChang, was nog verbazingwekkender. Zeker zo groot als Amsterdam, alles nieuw en een heleboel in aanbouw. Het gaat een prachtige kustplaats worden. De rest van de rit was saai over 8 baans en 6 baans snelwegen van verschillende wegdekkwaliteiten.
Aan het eind draaide de bus het ondergrondse busstation van East Nanning in. Daar stonden wel een paar honderd bussen. Direct na de uitgang eerst maar even bijkomen bij de KFC. M’n telefoon batterij was bijna op (16%) maar ik moest een hotelkeuze maken. In de bus dacht ik nog dat ik wel kon gaan rondlopen in de stad en dan wat vinden….. maar daar is Nanning de stad niet voor. Door de monsterlijke grote moderne bouwwerken kost dat erg veel looptijd. De keuze is gevallen op het Champs Elysee hotel in de niewe mall in het centrum. Bestellen via internet lukte niet dus maar op de bonnefooi met de taxi, 3.5 km van het station. Daar aangekomen was de goedkope kamer van 191 RMB niet meer beschikbaar. Nou ja, dan maar een paar centjes meer, ik had geen zin meer.
Een uurtje na het inchecken ben ik nog een rondje gaan lopen en gaan slapen. Ik had geen honger en heb dus niets meer gegeten. Nog wel een flesje water gekocht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
