26 April, Ho Chi Minh city

Eerste oefening is de simkaart te krijgen en werkend te krijgen. Op het moment van schrijven werkt de telefoon wel maar het internet erop werkte een uurtje. Daarna was het tegoed blijkbaar op. Weer naar een winkel getogen voor een opwaardeerkaart. Het is wel allemaal vervelend want het internet heb ik echt nodig. Ik moet nog een activerings SMS ontvangen….. en daar wacht ik al een paar uur op. Straks of morgen toch maar even aan de bel trekken.
Het hotel zit vlak bij de beroemde Cho Ben Thanh markt, vergelijkbaar met de grand bazar in Istanbul…… in dit geval kun je Grand dan wegdenken. Vanaf de bazar is het een klein stukje lopen naar het park in het centrum langs de Pham Ngu Lao straat. Het park is erg gezellig een heleboel activiteiten. Langs aangrenzende bovengeoemde straat barst het van de reiswinkeltjes en het kwam meteen bij me op om daar m’n reis naar Nha Trang even te boeken.
Ik werdt wel even teleurgesteld om te horen dat bussen , treinen en vluchten tot 30 april waren volgeboekt. Dit heeft te maken met de herdenking maar ook hebben de Vietnamezen een jaarlijkse vakantie in Mei. Wat dat betreft lijken zed us best wel op Chinezen want van die vakantie wist ik en daarom wilde ik ook niet voor 5 mei in China aankomen. Nou zit ik dus in Vietnam met de problemen die ik in China juist probeer te vermijden. Ik heb toen besloten dat Ik als backpacker toch niet 5 dagen op een plek wil blijven en heb toen voor 28 april een busticket gekocht naar Vung Tao dat direct aan zee ligt. Straks los ik de hotel problemen daar wel op. De eerste vertraging in Vietnam van 2 dagen heb ik dus al te pakken. Ik zal later besluiten of ik mijn tentatieve 2 weken Vietnam zal handhaven of verlengen.
Na de siesta weer de straat opgegaan voor een wat ruimere verkenningswandeling. Eerste doel weer de Vinaphone shop op 1 km van het hotel…… was gesloten dus nog steeds geen data op de telefoon. De wandeling door de binnenstad en de rivier heb ik op 3 punten onderbroken voor een colaatje, een snack in een park aan de rivier en een kopje koffie (met wifi) vlak bij het hotel. Als feature van Saigon hebben ze hier het 7 sterren hotel in Dubai verkleind nagemaakt. Het is daarmee toch wel een van de hoogste gebouwen van Saigon. Stom dat ik bij deze wandeling m’n fotocamera in het hotel had laten liggen. Gelukkig kon ik wel met m’n telefoon zonder data wel foto’s maken.
Saigon zit vol met toeristen, dat is op straat goed te zien. Ben benieuwd of dat voor heel Vietnam geld of alleen voor Saigon.